2kumin/o JED kuminoserĉi 'kumino' [kumin.0o] 1.[kumin.0o.genro] Jara herba vegetaĵo el orienta Mediteraneo ĝis orienta Hindio, genro el familio apiacoj (Cuminum). 2.[kumin.0o.spico] Spico el la semoj de unu specio de kumino1 (Cuminum cyminum): sed per bastono oni elbatas nigelon kaj kuminon per vergo [1]; ĉar vi pagas dekonaĵojn de mento kaj de anizo kaj de kumino [2]. 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 28:262. La Nova Testamento, S. Mateo 23:23 angle: cumin beloruse: кмен bulgare: кимион ĉeĥe: kmín římský ĉine: 孜然 [zīrán] finne: roomankumina, juustokumina france: cumin germane: Kreuzkümmel hinde: जीरा [jīrā] hispane: cumino hungare: borsoskömény itale: cumino, cimino japane: クミン latinece: 1. Cuminum 2. Cuminum cyminum nederlande: komijn, kummel, karwij pole: kminek portugale: cominho ruse: тмин slovake: kmín svede: spiskummin turke: kimyon ukraine: кмин administraj notoj