^*kontur/o

[kontur.0o.BELA]

Linio, kiu limigas ekstere objekton: [li] faras konturojn per grifelo, […] ĉirkaŭsignas per cirkelo, kaj faras el ĝi bildon [1]; ni vidis klare la konturojn de ĉiuj montoj [2]; en malfortaj konturoj nur montriĝis al li plata bordo [3]; malgraŭ la foresto de la luno, estis tiel lume, ke sur la fono de la blanka sablo oni povis vidi la konturojn de objektoj [4]; la mano per firma movado […] aperigis sur la papero delikatajn, mallongajn aŭ retuŝitajn konturojn ^Marta ; (figure) la scienculoj rapide skizis per supraĵaj konturoj la historion [5]; (figure) la sociaj komplikaĵoj kaj problemoj aperis antaŭ ŝiaj okuloj, konfuzite, malklare, sed iliaj intermiksitaj konturoj […] tamen nenion al ŝi lernigis ^Marta . silueto, skizo

(tr)

[kontur.0i.BELA]

Desegni la konturon de: Leonardo da Vinci […] klare konturis la objektojn sur siaj pentraĵoj ^KFl ; nigro konturis ŝiajn okulojn [6]; (figure) kun egala facileco li konturas la plej delikatajn sentimentojn kaj la plej krudajn pasiojn ^KPr ; (figure) momentaj impresoj, […] pensoj, malprecizaj, malnete konturitaj [7]. krokizi, skizi

(ntr)

1.

[kontur.0igxi.BELA]

Ekaperi konture, kiel sendetala formo: je tiu fono, kvazaŭ kneditaj el argilo konturiĝas la domoj [8]; lia ombro, granda kaj nigra, konturiĝis apud li sur la muro [9].

2.

[kontur.0igxi.FIG]

Ekaperi ne tute klare, nur laŭ generala aspekto: la situacio en la komenco de la nova jarmilo konturiĝas kiel vera „teokratio“, nome absoluta povo de la papo rilate la tutan kristanaron [10]; streĉa situacio […] konturiĝas inter la du landoj [11].