kolb/o PV kolboserĉi 'kolbo' [kolb.0o] [kolb.0o.KOMUNE] Tenilo, plej ofte ligna, de fusilo aŭ de pistolo, kiun oni eventuale alŝultrigas por pafo: per la kolbo de mia pafilo mi enbategis la kapon de la leono [1]; en policejoj oni metas la vunditojn unu sur la alian, ĝis la morto batas ilin per kolboj kaj bastonoj Metrop ; Vojski igis […] per kolboj renversi beston, dors’ al subo [2]. fusto2 1. R. E. Raspe, trad. J. D. Applebaum: [La Vojaĝoj kaj] Mirigaj Aventuroj de Barono Münchhausen, ĉapitro 1a2. Adam Mickiewicz, trad. Antoni Grabowski: Sinjoro Tadeo, Libro IV. angle: stock (nur p.p. longa pafilo), butt, grip (nur p.p. pistolo) beloruse: прыклад (стрэльбы), рукаяць (пісталета) ĉeĥe: kolba zbraně, pažba ĉine: 一端粗的棍棒 [yīduāncūdegùnbàng], 枪托 [qiāngtuō] france: crosse (d'arme à feu) germane: Kolben hispane: culata (por donde asir la escopeta o pistola) hungare: puskatus, agy (lőfegyveré) itale: calcio (di armi), calciolo japane: 床尾 [とこお] katalune: culata nederlande: kolf (v.vuurwapen) pole: kolba, nasada rumane: pat de pușcă ruse: приклад (ружья), рукоятка (пистолета) slovake: pažba ukraine: приклад (рушниці), рукоятка (пістолета) administraj notoj