invok/i PIV1 invokiserĉi 'invoki' [invok.0i] Citi aŭtoritaton apoge, senkulpige por io: se Zamenhofo vizitas, ĉiu pordo lin invitas – invokis Emèric paspartue, kaj la pordo de la loĝejo de Kamaĉo tuj sezame apertiĝis MMa ; kiu ajn estu la invokita religia principo, tio estas neeltenebla por la resto de la „libera“ mondo MD02 ; la komisiono invokas faman precedencon: la raporton Armand-Rueff menditan de la generalo de Gaulle MD05 . apogi2 sin angle: invoke beloruse: цытаваць, зьвяртацца да…, згадваць france: invoquer germane: sich berufen auf ukraine: зачитувати, цитувати, звертатися (до якого-н. джерела), посилатися на… administraj notoj