^*invit/i ^UV

(tr)

1.

[invit.0i.ien]

Afable peti iun, ke li ien venu: oni gastame invitas lin esti gasto en la monaĥejo [1]; la gedoktoroj […] invitis nin al la balo, kiun ili hodiaŭ donas [2]; trinkantoj komencis kanti, krii kaj inviti al si la dancistinojn [3]; vi al amuzo ia lin invitis [4]? la kastelo estis plenega: oni ne sciis kien loki la invititojn [5]; Anstataŭ sur la tronon min inviti, ⫽ Vi eble min elpelus el la regno [6].

2.

[invit.0i.instige]

Afable petante, instigi iun, ke li ion faru: oni invitis ŝin danci [7]; la oratoro neniel povas eviti inviton fari paroladon [8]; li devus inviti ŝin al kafo [9]; Fariseo invitis lin matenmanĝi kun li [10]; invito al duelo [11]; al mi la princo komisiis, ⫽ Ke mi invitu viajn reĝajn moŝtojn ⫽ Alesti ankaŭ al la prezentado [12]; la redaktoro invitas vin al kunlaboro [13]; (figure) la belvetero invitas (logas) al promenado; en ĉiu herba trunketo estis suko kaj forto, ĉio prezentis kvazaŭ belegan tapiŝon, kiu invitis sidi [14].

1.

[Mankas mrk por aldoni tradukojn]

Ago, vortoj de tiu, kiu invitas: akcepti inviton [15]; li honoris min per invito [16]; ni ŝuldas dankon al la lando mem por la invito, kiun faris la Usona Registaro [17]; mizero faras viziton ne atendante inviton ^PrV

2.

[invit.0o.KOMP]

En dialogo, ago de la komputa sistemo per kiu ĝi invitas(²) la uzanton enigi komandon aŭ datumon.

Rim.: Kutime la sistemo eligas por tio tekston aŭ piktogramon, eble akompanante ilin per sonsignalo – kiujn oni povas nomi „invitilo“.

[invit.0ilo.MOR]

Dokumento invitanta al iu okazaĵo, ordinare rajtiganta al partopreno: veninte en la kulturpalacon indikitan en la invitilo, mi estis tre agrable surprizita, ĉar deĵoranto atendis min [18]; mia filo povos havigi al vi invitilon por la estonta opero [19]; presigi en la programa gazeto lian […] invitleteron al postkongresa kunsido de homaranoj [20].