indulgenc/o JED indulgencoserĉi 'indulgenco' [indulg1.0o] Plena aŭ parta antaŭliberigo je la punoj merititaj pro pekoj, konsentita de la Eklezio laŭ difinitaj kondiĉoj (fasto, preĝo, almozo ktp): gajni, meriti indulgencojn; en Prago pastroj komencis vendi la indulgencojn en 1412 kaj minacis per inferaj punoj al tiuj, kiuj neniel volis kontribui al la milito [1]; la buleisto supreniris la podion kaj komencis la predikon por kuraĝigi la homojn ne resti sen tiom da bono kaj indulgenco, kiom la sanktaj buleoj reprezentas [2]. tie estis mi dum la indulgenco antaŭ tridekjaro [3]; absolvo, pekliberigo 1. Monato, Gerrit Berveling: Katolikismo: Johano Hus – ĉu ne plu herezulo?2. E. de Bonaero: La Friponeto de Tormes, 19733. Adam Mickiewicz, trad. Antoni Grabowski: Sinjoro Tadeo, Libro IV. angle: indulgence (catholic) beloruse: індульгенцыя bulgare: индулгенция ĉeĥe: indulgencie, odpustky, odpuštění hříchů ĉine: 贖罪券 [shúzuìquàn] france: indulgence (cath.) germane: Ablass (Kath.) hispane: indulgencia hungare: búcsú (bűnbocsánat) , bűnbocsánat itale: indulgenza (rel.) japane: 贖宥 [しょくゆう], 免罪 [めんざい], 贖宥状 [しょくゆうじょう], 免罪符 [めんざいふ] nederlande: aflaat perse: گذشت، چشمپوشی، اغماض pole: odpust portugale: indulgência (catolicismo) ruse: индульгенция, отпущение грехов slovake: odpustenie hriechov, odpustky ukraine: відпуст, відпущення гріхів, індульґенція administraj notoj