hul/o SPV huloserĉi 'hulo' [hul.0o] 1.[hul.0o.KOMUNE] Mara ondomovo, estiĝanta sen ŝaŭmrompiĝo: mirinda loko estas la erikejo, — li diris ĉirkaŭrigardante al la ondanta montetaro, longaj verdaj huloj kun krestoj el zigzaga granito suprenŝaŭmantaj je fantaziaj sputoj [1]; popolamaso muĝanta kiel hulo [2]. 2.[hul.0o.MAR] La ĉefa strukturo kaj floskorpo de ŝipo aŭ de hidroplano. fuzelaĝo, ŝelo 1. A. Conan Doyle trad. W. Auld: La ĉashundo de la Baskerviloj, p. 692. Malproksime de Karakaso, la atingoj de la agrarreformo, Le Monde diplomatique en Esperanto 2002-2004 angle: 1. swell 2. hull beloruse: 2. корпус (карабля, гідрапляна), фюзэляж ĉeĥe: 2. vlnění, čeření ĉine: 1. 澜 [lán] 2. 船身 [chuánshēn] france: 1. houle 2. coque (d'un navire, d'un hydravion) germane: 1. Dünung 2. Schiffskörper itale: 2. scafo japane: 船体 [せんたい], 機体 [きたい], うねり, 波浪 [はろう] nederlande: 2. romp (v.e.schip), scheepsromp portugale: 2. casco, quilha ruse: 1. мёртвая зыбь 2. корпус, фюзеляж slovake: 2. gondola lietadla, trup, člnku ukraine: брижі, хвилювання (на морі), корпус, фюзеляж administraj notoj