^*glas/o

1.

[glas.0o.ujo]

Trinkujo, precipe por malvarmaj trinkaĵoj, ordinare pli alta ol larĝa, ofte el vitro, sed ankaŭ el aliaj materialoj, foje kun tenilo: vinglaso (el vitro kun tigo kaj piedo); glaseto (malgranda, cilindra por brando); bierglasego (el vitro, metalo aŭ fajenco, kun anso kaj foje kun ĉarnira kovrilo, enhavanta 500 ml kaj pli); glaseto por brando, glaso por vino kaj telertuketo [1]; vino kaj maljuna biero ŝaŭmis en glasoj kaj kruĉoj [2]; kiam en la Novjara nokto la horloĝo batis dekdu, la homoj ĉe la tablo leviĝas kun plena glaso (de ĉampano) kaj trinkas je la sano de la nova jaro [3]; ĉar li ne volis tro multe trinki, li anstataŭ interfrapado de la glasoj faris porsanan signon per siaj okuloj [4]; kiu rompis la glason ordigu la kason ^PrV ; li esploris iom la fundon de la glaso (estas ebrieta) ^PrV ; kio okazis post la telera, glasa kaj turkakafa milito ^Gerda ?

2.

[glas.0o.enhavo]

La enhavo de tia trinkujo: mi trinkis ja nur unu solan glason da punĉo [5]; oni trinkis kelke da glasoj, ne tiom multe por tro eksciti al iu la kapon, tamen sufiĉe por meti en moviĝadon la babileman buŝon [6]; ni trinku glason pro la memoro pri Bartel Thorwaldsen [7].