^*faÅ­k/o ^UV

1.

[fauxk.0o.ZOO]

Buŝkavo de sovaĝaj rabaj bestoj: faŭko de tigro; neniu povis deŝiri la florojn, ĉar iliaj trunketoj estis abomenindaj, venenaj serpentoj, kaj la floroj mem estis fajro, kiu flamis el iliaj faŭkoj [1]; kiam ili kriis kaj malfermis la bekojn, sopirante manĝaĵon, mi blovis al ili en la faŭkon [2]; la nigra serpentkapo, kiu en sia faŭko tenis la finaĵon de la blanka serpento [3].

2.

[fauxk.0o.malfermajxo]

Malfermaĵo:

a)

[fauxk.0o.objekta]

Aperturo de vazo: faÅ­ko de glaso, de botelo.

b)

[fauxk.0o.granda]

(figure) Larĝa malluma aŭ timiga aperturo: faŭko de kaverno, minejo, tunelo, fornego, kanono; larĝe malfermis sian faŭkon la intermonto [4]. fendego.

c)

[fauxk.0o.grandega]

(figure) Abismo, senfundaĵo: faŭko de la morto; faŭko de la ondegoj; Ŝeol larĝigis sian internon kaj eksterordinare malfermis sian faŭkon [5].

(ntr)

Esti larĝe malfermita: profunda vundo ekfaŭkis, kaj sango elfluis [6]; transverse [...] faŭkis en la tero fendo, kiu ŝajnis larĝa je duono de mejlo [7]. Ne konfuzu kun: oscedi.

(tr)
(figure)

Krii al iu per la faŭko larĝe malfermita: kompreneble la komand­anto alfaŭkis min, ke mi devintus revenigi Kurt vivantan [8]; vendistinoj [...] kun fortaj pulmoj kaj Di-donita rajto alfaŭki [9].

(frazaĵo) (vulgare)

[fauxk.fermila0on.KOMUNE]

Silenti¹: se ili bonvolos fermi la faÅ­kojn kaj doni al li okazon demandi al la intendanto... [10]; kial prezidento Chavez ne fermis sian grandan faÅ­kon? [11].