dun/o dunoserÄi 'duno' [dun.0o] Amaso da sablo formita de vento: apudmara duno; dezerta duno; tiam la sabloblovado ÄesiÄis sed la dunoj Äiam ankoraÅ staras [1]; grandaj sablaj dunoj staris tie tiel same kiel hejme Äe la Norda maro [...] kiamaniere ili venis Äi tien, tri mejlojn internen de la lando, kaj estis tiel same altaj kaj grandaj kiel Äe la bordo? [2] dezertodigo 1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj angle: dune beloruse: дзÑна dezerta ~o: баÑÑ Ð°Ð½. bulgare: дÑна ÄeÄ¥e: duna (pÃseÄná) Äine: æ²ä¸ [shÄqiÅ«] france: dune germane: Düne dezerta ~o: Düne. hebree: ××××ת, ×××× × hispane: duna hungare: dűne, homokbucka japane: ç ä¸ [ããã ã] nederlande: duin pole: wydma, diuna portugale: duna ruse: дÑна dezerta ~o: баÑÑ Ð°Ð½. slovake: duna, pieskový násyp ukraine: дÑна neÄdunoserÄi 'neĝduno' [dun.negx0o] Amaso da neÄo formita de vento. beloruse: гÑÑба, ÑÑмÑÑ Äine: å¹éª [chuÄ«xuÄ] france: congère germane: Schneewehe, Schneebrett hebree: ×××× ×ª ש×× hungare: hótorlasz pole: zaspa ruse: ÑÑгÑоб ukraine: замеÑ, ÑнÑгова кÑÑÑгÑÑа administraj notoj neÄ~o: Mankas fontindiko. neÄ~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.