^*brov/o ^UV

[brov.0o.ANA]

Arkoforma superokula hartufo: sian kapon kaj sian barbon kaj la brovojn de siaj okuloj, ĉiujn siajn harojn li forrazos [1]; li havis longajn ostecajn fingrojn kaj grizajn tufajn brovojn [2]; sur la kaviĝintaj vangoj estis makuloj de sanga ruĝo, la brovojn dividis profunda sulko ^Marta ; delikata profilo kun malkavaj brovoj, apartigitaj de la sulko plena de melankolio kaj saĝo ^IK ; [li] levis supren la brovojn, kiel homo, kiu permesas al iu mensogi, sed scias pri la mensogo [3].

[brov.kuntirila0ojn.MIEN]

Streĉi kaj interproksimigi la brovojn, signante ekatenton, dubon, maltrankvilon...: viaj vortoj estas malrespektaj diris la knabino sulkigante la brovojn [4]; stranga ideo! murmuris Andreo, sulkigante siajn brovojn [5]; Spada severe kuntiris la brovojn [6]. frunto