¹arom/o ^JED

[arom.0o.SEN]

Delikata bonodoro, precipe efikanta al la gustorgano: aromo de teo, de kafo, de vanilo; aromo de spicoj kaj floroj leviĝis al ili [1]; ĉiu floro havis balzaman aromon [2]; ĝusta printempa tago por poeto, […] en la verdaĵo estas tia aromo [3]; aromo de ĵus plugita kampo ^Metrop ; aromaj laÅ­rarboj [4]; mi dormas sub […] aromaj malsuprenpendantaj branĉoj [5]; (figure) la aromon de la realeco ili (tiuj rakontoj) ne povas transdoni [6]; (figure) ni ambaÅ­ enspiradis per plenaj pulmoj la aromon de romaneco, kiu troviĝis en nia tuta aventuro [7]. parfumo¹

(ntr)

[arom.0i.SEN]

Havi aromon, bonodori: baldaŭ la kafo aromis en la ĉambro [8]; forte aromis poploj ^Metrop ; en la kampo aromis freŝe falĉita fojno ^Metrop ; loge aromas parfum' de l' aniz' [9].

[arom.0ajxo.KOMUNE]

Substanco havanta aromon: kameloj portas aromaĵojn kaj balzamon kaj mirhon [10]; prenu al vi plej bonajn aromaĵojn: da bonodora mirho […], da aroma cinamo […] kaj da aroma kano [11]; ni bezonas malgrandan oleolampon [por] ekbruligi aromaĵon [12]; en la incensiloj oni ekbruligis aromaĵojn [13]; li […] verŝis tro da ostra saŭco, da aromaĵo, aŭ ion similan en ŝian manĝaĵon [14]. aromherbo, incenso, parfumaĵo, spicaĵo

(tr)

[arom.0igi.KOMUNE]

Parfumi ion per aromaĵo: bukedoj da floroj aromigis la aeron. spici