arog/i PV arogiserĉi 'arogi' [arog.0i] (tr) Malhumile postuli, pretendi pri io; nejuste atribui aŭ alproprigi al: arogi al si ian meriton; la sekretario arogis al si la rajton modifi la decidon de la komitato; li eĉ arogos al si ŝanĝi la tempojn kaj leĝojn [1]; profeton, kiu arogos diri en Mia nomo ion, kion Mi ne ordonis al li diri, […] oni mortigu [2]; mi ne arogas al mi kredi ke mi konvinkos vin; urbestro: mi ne arogas al mi kredi, mi ne valoras tian honoron [3]; vi arogas al vi esperi, ke vi kaptos viron per flatoj [4]; knabo, kiu arogis ludi kun la bastonego de Jupitero kaj kiu venkis pigmeojn, dum li devis frakasi titanojn [5]. uzurpiaroganta, malmodesta 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Daniel 7:252. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Readmono 18:203. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto kvara4. Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Tria5. Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Dua angle: arrogate beloruse: нахабнічаць, зухаць ĉeĥe: chovat se zpupně, drze se dožadovat, osobovat (si něco) france: arroger germane: anmaßen, fordern hebree: לתבוע בחוצפה hispane: arrogar hungare: arrogál, magának követel, nem átall (vmit tenni), merészel (vmit tenni) itale: arrogare japane: 不当に要求する [ふとうにようきゅうする], 勝手にわが物とする [かってにわがぶつとする], 思い上がって~する [おもいあがって~する] katalune: arrogar-se, usurpar pole: arogować, przywłaszczać sobie prawa, przypisywać sobie ruse: дерзить, иметь дерзость (что-л. сделать), много себе позволять slovake: arogantne požadovať, nárokovať ukraine: бути зухвалим, мати зухвалість (що-н. зробити), багато собі дозволяти administraj notoj