³arbitraci/o ^JED

[arbitr1.0o.JUR]

Decido pri ia grava malkonsento, farita de juĝanto elektita de la disputantoj: ĉiu internacia malkonsento devus esti finita per arbitracio; antaŭ […] arbitracia juĝantaro, la paroladoj povas daŭri eĉ plurajn tagojn [1]; la Internacia Arbitracia Kortumo en Hago [2]; en 1905 aperis la originala verko de Gaston Moch Historio Resuma de l’ Arbitracio Konstanta [3]; la Ligo sukcesis almenaŭ eviti plurfoje militon inter malgrandaj landoj kaj ilin devigi al arbitracio [4]; la demando devas esti submetita al arbitracia tribunalo, kiu konsistas el la ĝenerala sekretario de UEA kaj du membroj de la Estraro [5]. juĝomediacio

(tr)

[arbitr1.0i.JUR]

Juĝi per arbitracio: la milita leĝo rajtigis la armeon arbitracii la konflikton [6]; Unuiĝintaj Nacioj ne sukcesis arbitracii la konflikton en eksa Jugoslavio [7]; la Eŭropa Juĝkortumo arbitracius disputojn inter la komisiono kaj la membroŝtatoj [8].

1.

[arbitr1.0ulo.JUR]

Interkonsentita juĝonto: ne ekzistas inter ni arbitracianto, kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ [9]; la koncernaj partioj, interkonsente, decidas elekti trian sendependulon, nomatan arbitracianto, kiu respondecos solvi la konflikton [10]. mediacianto, mediatoro¹, ombudo

2.

[arbitr1.0ulo.SPO]

Iu, kiu zorgas pri la respektado de la reguloj dum sporta konkurso: [en la] futbalmatĉo inter Albanio kaj Nederlando […] venkis la nederlandanoj, kvankam dubinde, pro diskutebla decido de la brita arbitraciisto [11]; semajnfine ŝi agas kiel arbitraciantino ĉe la matĉoj de la […] Virina Atleta Asocio [12]; [la] timoplena arbitracianto sukcesis ne elpeli serban futbaliston pro faŭlo kaj tuj poste ne prifajfi klaran punŝoton por Italio [13]; ruĝa karto montrata de arbitracianto dum matĉo [14].