AntioÄ¥i/o PIV1 AntioÄ¥ioserÄi 'Antioĥio' [antiohxi.0o] Nomo de pluraj antikvaj urboj, aparte la Äefurbo de la tiama Sirio, Äe Mediteraneo nordoriente de la insulo Kipro, de kiu eliris la kristanismo: tra interna Anatolio, laÅ Efezo, Tarso kaj AntioÄ¥io, la urbo, kie unuafoje la sekvantoj de Jesuo ricevis la nomon kristanoj [1]; Äe la solenaĵo la unuan de junio Äeestis inter aliaj la patriarÄ¥oj de Konstantinopolo, Jerusalemo, Ateno, Kipro, Bulgario, Rumanio, Pollando kaj AntioÄ¥io [2]. Rim.: En NT la nomo estas skribita en neesperantigita formo âAntioÄ¥iaâ 1. Monato, Armando Zecchin: Pedalante al Jerusalemo, 20072. Monato, Bardhyl Selimi: Malsanktaj komentoj dum sankta ceremonio, 2014 angle: Antioch beloruse: ÐнÑÑÑÑ ÑÑ france: Antioche germane: Antiochia (am Orontes) malnovgreke: á¼Î½ÏιÏÏεια (ἡ á¼Ïὶ á½ÏÏνÏÎ¿Ï ) pole: Antiochia ukraine: ÐнÑÑÐ¾Ñ ÑÑ administraj notoj