^*vang/o ^PV

Flanka parto de la vizaĝo: Ella parolis iom kolere, ŝiaj vangoj ruĝiĝis ^FK ; sur ŝiaj flaviĝintaj, velkintaj, kaviĝintaj vangoj aperis ruĝaj makuloj ^Marta ; nejuna homo […] kun granda vizaĝo distingiĝanta per larĝaj kaj ŝvelformaj vangoj ^Marta ; ŝi kisis liajn manojn kaj vangojn ^IK ; vintro sin trovos sur vangoj ^FK ; konstanta ŝvito lavadis niajn vangojn [1]; [li] pinĉis al ŝi la vangon ^BdV ; burĝo avidanta bongustan hejman kuiraĵon kaj dekduon da pufvangaj infanaĉoj ^Marta ; plenvanga junulo kun senkolora lanugo sur la mentono ^PatrojFiloj ; [ŝi] havis sufiĉe dikvangan kaj afablan vizaĝon ^BdV ; (figure) ruĝvanga pomo ^BdV ; ŝi estis juna, rozvanga kaj bele vestita ^InfanTorent2 ; oni kraĉis sur lian vizaĝon kaj vangofrapis lin, kaj iuj frapis lin per la manplatoj [2]; [ili] insulte batas min sur la vangojn [3]; fari aplaŭdon sur la vangon ^PrV ; propran vangon neniu batas ^PrV ; ne kaŝiĝas lia lango malantaŭ la vango ^PrV .

(tr)

Frapi sur la vangon; vangofrapi: li vidis, ke ŝi levas la brakon por survangi la junulinon [4]; la avino vangofrapis lin kaj enlitiĝis sola [5].

Vangofrapo, vangobato: la sinjoro kredeble ekkoleris pro tiu ĉi respondo kaj diris al mi, ke li donos al mi survangon ^FK ; la malfeliĉa infanino […] senresponde suferis la survangojn de siaj gepatroj ^KPr ; kiam mi […] demandis mian patron pri tiu temo, li respondis per survango ^ChL .

Pli dika, iom elstara parto de vango sub la okulo: ŝiaj blondaj haroj […] tremetadis super la sunbrunigitaj pufvangetoj kaj la grandaj okuloj [6]. zigomo

Ĉiu el la du muskolaj masoj, sur kiuj homo sidas; simila korpoparto de iuj bestoj: ni ekbruligis al ili la pajlon sub la sidvangoj [7]; sur liaj genuoj kaj sur la maldekstra sidvango oscedis grandaj truoj, de tiuj pendolis la ĉifonaj ŝiraĵoj de la drapo ^VaK . gluteopugo