^*murmur/i ^PV

1.

(abs.) Brui malforte, malklare, obtuze, kiel fluanta akvo sur ŝtonoj, vento tra foliaro, amaso da homoj samtempe parolantaj: la rivereto, la vento murmuras; la birdoj gaje murmuras sur arboj; el tero senfrukta ŝprucanta murmuris fonteto ^FK ; akvo murmuretas en la bolkruĉo; akvo bolas, murmuras, sed fine ĝi kuras ^PrV ; en iliaj oreloj kredeble murmuras ankoraŭ la funebra kanto [1].

2.

(tr)
Paroli mallaŭte: murmuri minacojn; kiam David vidis, ke liaj servantoj murmuretas inter si, li komprenis, ke la infano mortis [2]; demandu la antaŭdiristojn kaj la sorĉistojn, la flustristojn kaj la murmuretistojn [3]; mi bezonas min iom malvarmetigi, li murmuretis al si mem ^FK ; kiu enmurmuris al mi tion ĉi en la orelon? [4]; post longa momento ŝi murmuris: „vi jam estas dudek-sesjara...“ [5]. flustri

Rim.: Murmurante oni mallaŭtigas la voĉsonon, dum flustrante oni ne uzas la voĉon, sed nur siblas per lango, dentoj kaj lipoj.

3.

(abs.) Grumbli: „iru tuj!“ ― la filino iris, sed ĉiam murmurante [6]; murmuri tra la dentoj ^PrV ; murmuregas la urso, sed danci ĝi devas ^PrV ; la popolo ekmurmuris kontraŭ Moseo, dirante: kiam ni trinkos [7]? ili ankaŭ ricevis po unu denaro kaj tion ricevinte, ili murmuris kontraŭ la domomastro [8]; sur la ventro veluro, en la ventro murmuro (ekstere ŝajnas luksa sed efektive estas malprospera) ^PrV .

Mallaŭta sono de io aŭ iu obtuze bruanta: murmuro de admiro kuris tra la teatro ^FK ; la murmuro de la paŝoj de la infanterio, marŝanta takte [9]; eksonis la akordoj […] kuniĝante kun la murmuro de la arboj ^IK ; lia akra aŭdo perceptis venantan de sube, […] obtuzan murmuron [10].

Tre laŭte, obtuze aŭ konfuze brui aŭ bleki: la leono ekmurmuregis kaj foriris [11]; sur la tegmento sidis vivanta blanka urso kaj murmuregis [12].

Troa, obtuza bruego: la murmurego de la intermiksitaj paroloj surdigis ŝin, la mallumo sur la trotuaroj ŝin timigis ^Marta .

Mallaŭte, delikate brui: la ventumilo delikate murmuretis kaj faris refreŝigan blovon ^FdO ; li sin turnis sur la kalkano, stariĝis antaŭ la spegulo, ĝustigis la kravaton kaj frizon, ekmurmuretis kanteton ^Marta . zumi

Mallaŭta, neklara brueto: mi aŭdas murmureton en la branĉoj ^Ifigenio ; sen murmureto falis de la arboj la folioj, ĉie regis kvieto ^IK ; silento interrompata de la murmuretoj de la fontano ^FdO ; murmureto de admiro traflugis inter la ĉeestantoj [13].

Ne murmurante, ne kontraŭante, senproteste: la popolo, tiom subpremata per laboro […] senmurmure obeas al ili [14].