²kumin/o ^PV

kumino

1.: Jara herba vegetaĵo el orienta Mediteraneo ĝis orienta Hindio, genro el familio apiacoj (Cuminum).
2.: Spico el la semoj de unu specio de kumino¹ (Cuminum cyminum): sed per bastono oni elbatas nigelon kaj kuminon per vergo [1]; ĉar vi pagas dekonaĵojn de mento kaj de anizo kaj de kumino [2].

1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 28:26
2. La Nova Testamento, S. Mateo 23:23

angle:: cumin
beloruse:: кмен
bulgare:: кимион
ĉeĥe:: kmín římský
ĉine:: 孜然 [zīrán]
finne:: roomankumina, juustokumina
france:: cumin
germane:: Kreuzkümmel
hinde:: जीरा [jīrā]
hispane:: cumino
hungare:: borsoskömény
itale:: cumino, cimino
japane:: クミン
latinece:: 1. Cuminum 2. Cuminum cyminum
nederlande:: komijn, kummel, karwij
pole:: kminek
portugale:: cominho
ruse:: тмин
slovake:: kmín
svede:: spiskummin
turke:: kimyon
ukraine:: кмин

administraj notoj