junto
- 1.
Meĥanika aŭ elektra
interfaco,
kunigilo de cirkvitoj, kabloj, tuboj aŭ interspaco inter du
kunigitaj ŝtonaj, brikaj, metalaj aŭ lignaj pecoj,
kiun oni plenigas per gluo, mastiko, mortero:
li rigardis la oblikvajn tabulojn de la tegmento, kiuj
iom sinkis inter la ĉevronoj kaj kaj jam ekputris ĉe
la juntoj
[1].
bolto,
ĉarniro,
luto,
nitjunto,
ŝraŭbo,
veldo- 2.
-
La kunigo mem:
teĥnikoj [de] juntado: per foldo
kaj lango,
per tenono
kaj mortezo,
per plurdenta junto, per hirundvosta junto
[2];
kunigo de diversspecaj duonkonduktantoj: pn-junto (p = pozitiva regiono, n =
negativa regiono) formas diodon, duo da juntoj npn aŭ pnp faras transistoron
[3].
foldo.
1.
H. Laxness, trad. B. Ragnarsson: Sendependaj homoj, 2007
2. Vikipedio, Lignaĵisto
3. Vikipedio, Junto (elektro)
2. Vikipedio, Lignaĵisto
3. Vikipedio, Junto (elektro)
- beloruse:
- злучэньне, раздым, стык
- ĉeĥe:
- spoj, spára, šev
- ĉine:
- 拼接 [pīnjiē], 交界处 [jiāojièchù]
- france:
- jonction (interface), joint (subst.)
- germane:
- Fuge, Junktur, Naht, Stoß, Verbindung, Schnittstelle
- hispane:
- junta
- hungare:
- csatlakozás, csatlakozó, illeszkedés, kötés, ereszték
- itale:
- giunto
- japane:
- 継ぎ目 [つぎめ], 接合箇所 [せつごうかしょ], 継手 [つぎて], 仕口 [しくち], 接続 [せつぞく], ジョイント [じょいんと], 節理 [せつり], 連接 [れんせつ]
- katalune:
- junta, juntura
- nederlande:
- voeg, naad
- pole:
- złącze, połączenie, spojenie
- portugale:
- junta
- ruse:
- соединение, разъём, стык
- slovake:
- fuga, spoj, škára
- ukraine:
- шарнір, шарнірне з’єднання, стик, паз, (з’єднувальний) шов, з’єднання, споювання, зрощування (столярних виробів)