elizio
Forigo de la fina vokalo de vorto:
elizio estas stilefekto;
oni povas rimarki multajn sinkronajn fonologiajn procezojn, per kiuj la fonetika
formo de iu vorto aŭ vortelemento modifiĝas, ekzempl[e…] asimilo,
elizio, sinerezo, vokalharmonio
[1];
amuzis Janon la dialekta elizio ĉe tiu fremdulo
[2].
Rim.:
En unu verko aperas la vorto kun la signifo Elizeo:
videble li sonĝis pri ia Elizio, en kiu li ne bezonas balai la straton
[3].
1.
John Christopher Wells: Lingvistikaj aspektoj de Esperanto, 2. Fonetiko
2. Johán Valano: Ĉu li bremsis sufiĉe?, 5
3. Valdemar Langlet: Vojaĝimpresoj, En Peterburgo
2. Johán Valano: Ĉu li bremsis sufiĉe?, 5
3. Valdemar Langlet: Vojaĝimpresoj, En Peterburgo
- angle:
- elision
- beloruse:
- элізія
- ĉeĥe:
- elize, vypouštění hlásek
- ĉine:
- 字母省略 [zìmǔshěnglüè], 元音省略 [yuányīnshěnglüè]
- france:
- élision
- germane:
- Elision, Auslassung, Vokalauslassung
- japane:
- 母音省略 [ぼいんしょうりゃく]
- nederlande:
- weglating
- pole:
- wyrzutnia językowa, elizja
- portugale:
- elisão
- ruse:
- элизия
- slovake:
- elízia, vypustenie koncovky
- ukraine:
- опущення голосного, елізія
elizii
(tr)
- angle:
- elide
- beloruse:
- выпускаць (канцавы галосны)
- ĉeĥe:
- elidovat
- france:
- élider
- germane:
- elidieren, ausstoßen, weglassen
- hispane:
- elidir
- hungare:
- hangkiesés, hangkivetés
- japane:
- 母音を省略する [ぼいんをしょうりゃくする]
- nederlande:
- afkappen, weglaten
- pole:
- wyrzucać (jęz.), podlegać elizji
- portugale:
- elidir, fazer elisão
- ruse:
- выпускать (конечный гласный)
- slovake:
- elidovať, vypúšťať hlásku na konci slova