Elize/o ^JED

Fabela lando, kie laŭ la antikvaj kredoj, la herooj, la virtuloj loĝis post la morto en eterna printempo: ho vi, tagoj de la paco! vi, kastelo de mia patro, vi verdaj revigaj valoj! ho, vi ĉiuj Elizeaj scenoj de mia infaneco! ĉu vi neniam revenos [1]? kia balzama dolĉeco […], Elizeo! poezia mondo! Haltu, Moor, via piedo paŝas en sankta templo [2]; laŭ la greko-romia mitologio, Elizeo aŭ Elizeaj kampoj estis la loĝejo de la animoj preskaŭ senkrimaj aŭ plenvirtaj kaj de la herooj […], paca kaj bela regiono, plena je herbejoj, boskoj, sunlumo, kaj freŝa aero [3]. paradizo¹Edeno