Elize/o JED Elizeoserĉi 'Elizeo' [elize.0o] Fabela lando, kie laŭ la antikvaj kredoj, la herooj, la virtuloj loĝis post la morto en eterna printempo: ho vi, tagoj de la paco! vi, kastelo de mia patro, vi verdaj revigaj valoj! ho, vi ĉiuj Elizeaj scenoj de mia infaneco! ĉu vi neniam revenos [1]? kia balzama dolĉeco […], Elizeo! poezia mondo! Haltu, Moor, via piedo paŝas en sankta templo [2]; laŭ la greko-romia mitologio, Elizeo aŭ Elizeaj kampoj estis la loĝejo de la animoj preskaŭ senkrimaj aŭ plenvirtaj kaj de la herooj […], paca kaj bela regiono, plena je herbejoj, boskoj, sunlumo, kaj freŝa aero [3]. paradizo1Edeno 1. Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Tria2. Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Kvara3. Vikipedio, Elizeo angle: Elysium ĉeĥe: ráj france: Élysée germane: Elysium, Walhalla hispane: Elíseo hungare: Elízium japane: エリジウム, エリュシオン, 極楽 [ごくらく], 至福の理想郷 [しふくのりそうきょう] nederlande: Elysium portugale: Eliseu, Elísio ruse: элизиум slovake: raj, sídlo blažených administraj notoj