^*distr/i ^PV

(tr)

1.

Deturni ies atenton de ĵusa al nova temo, malatentigi.

a)

Malhelpe deturni la spiriton de ĝia okupiĝo: la lernantojn distris zumado de muŝo; la urba bruo tro distras min; Maria […] sidis apud la piedoj de la Sinjoro, kaj aŭskultis lian parolon, sed Marta estis distrata pro multo da servado [1]; vi atentu la Sinjoron nedistrite [2]; la incitita ĉefpastro ne lasis sin distri de siaj ideoj [3]; li turnis distrite per siaj maldikaj fingroj la paĝojn de la libro ^IK ; liaj distritaj okuloj direktiĝadis ĉiumomente al la paperoj, kiuj kuŝis sur la tablo ^Marta . atentigi, fokusimalabsorbigi

b)

Deturni la spiriton de ĝiaj prizorgoj, agrable okupante, amuzante ĝin: la kuracisto diras, ke mi bezonas min distri, vidi aliajn vizaĝojn ĉirkaŭ mi ^FK ; [tie] oni povis trafi ilin en ilia vera formo: tiu de distrato, de „amuziĝanto“ [4]. malenuigi, mallacigi, malstreĉi

2.

(arkaismo) Disigi: ĉirkaŭe en la ĉambro estis distrita ankoraŭ multo da sendifinaj puf-seĝoj ^FK ; ne parolante pri la multegaj, distritaj en la tuta mondo familioj, kiuj elstrekis la viandon el sia tabelo de manĝoj ^FK .

Kiu distras, logas la atenton al nova aŭ al amuza temo: la distrajn momentojn de miaj ĉiutagaj promenadoj ofte plenigis ĉarmaj kontempladoj [5]; tiu biblia libro ne estas distra legaĵo [6]; rakontaro sukcesa, leĝera, sed kelkfoje pensiga, distra, neniam teda [7]; amaskomunikiloj ĝenerale iĝis pli kaj pli distraj, precipe sub influo de privata, komerca televido [8].

Animastato de tiu, kiu distriĝas: li dum ripoziga distro forgesas grincon de la kriz' [9]; mi plezuriĝis en tiu distro de la okuloj [10]; pure vanaj fikcioj […], kiuj enhavas neniun veran instruon kaj celas nur distron [11]. atento

Afero, okupo, okazaĵo kiu distras: tiuj sonoj penetradis ĝis en la malliberejon de Georgo, kaj tio donis al li distraĵon [12]; amuziĝu, la juneco bezonas distraĵojn [13]; la laboruloj rapidas al ripozo aŭ al distriĝo ^Marta ; Eisinger […] elpensadis historietojn, distraĵojn, en kiuj li mem estis celo de mokado [14]. amuzaĵo, ŝatokupo

(ntr)

1.

Esti malatentigata: ĉiuj hundoj devas esti deĉenigitaj kaj pelitaj en ilian mezon, ke ili disiĝu, distriĝu kaj kuru sub vian pafon [15]; ni povas lin trankvile pridemandi dum kelkaj minutoj: li neniam distriĝas [16].

2.

Esti amuzata: la publiko bone distriĝis, ĉiuj ridegis [17]; kiam neĝas en la montoj, lokaj familioj veturas tien por distriĝi [18]; ŝi ŝatis babili kaj distriĝi kun sprita homo [19].

3.

(arkaismo) Disiĝi, disiri: la espero distriĝis, kiel fumo ^FK ; la nebulo tute distriĝis [20].

Ne kapabla fiksi sian atenton aŭ neatenta pro tro profunda medito: la grandaj sciencistoj estas ofte distriĝemaj; distriĝeme kaj revante mi marŝadis sen ĉirkaŭrigardi [21]; Aniko aspektis distriĝema, ŝia rigardo erarvagis, kaj en ŝia parolo kvazaŭ mankis logiko [22]; mi ŝvitegis pro streĉo kiam li estis ĵetanta al mi sian distriĝeman rigardon [23]. atenta