^*diabl/o ^PV

1.

Estro de la malbonaj spiritoj, de la infero², kontraŭulo de dio: la diablo lin prenu! (lian animon) [1]; ŝi estas ruza kiel la diablo, ŝi estas sorĉistino [2]; kaj li ekkaptis la drakon, la antikvan serpenton, kiu estas la Diablo kaj Satano [3].

2.

Demono¹, unu el la loĝantoj de la infero²: la diabloj ĝin prenu [4]; ne pentru diablon sur la muro ^PrV ; sep diabloj kaj unu diablino batu al vi la dentojn [5]; li frotis la okulojn kaj ekvidis naŭ malbelajn diablojn, kiuj rondire dancis ĉirkaŭ li [6]; per ĉiuj diabloj, ni ne igu la aferon ankoraŭ pli malsimpla! [7].

3.

(figure) Tre malica homo aŭ aganto: li estas vera diablo kun la virinoj!^B ; diablino; ŝajnis normala ke ni pensu ke granda diablo de la mezepoka Eŭropo estis Katolikismo [8].

De diablo, havanta ties ecojn; inda je diablo; grandefekta: diabla kulto; diabla ruzo, kaptilo; kia diabla petolulo! vizaĝo agrabla kaj ungo diabla ^Prv ; estis diabla cirklo, el kiu ne ekzistis fuĝo [9]; tie [...] diabla malamo aŭ malica detruemo okazigas kruelaĵojn [10]; pro kiu diabla kaŭzo devas havi Esperanto simplegan gramatikon, se neniu alia havas? [11]; kvietiĝu, diablaj monstroj, li kriis, sed ili estis pli kaj pli trudemaj [12].

1.

En diabla maniero: diable trompi.

2.

(ekkrio)
Kia malbona surprizo!: diable! mi forgesis la monujon! kio, diable, estas poezio [13]? kio, diable, okazas [14]?

Ago inda je diablo: fari diablaĵojn hejme, sanktaĵojn oficeje; la episkoparo petas [...] senkulpigon al la indiĝenoj [...] pro la diablaĵoj ^Monato .

Malgranda, komika diablo: libro, en kiu la presdiabletoj strange abundas kaj la lingvaĵo abunde strangas [15]; per helpo de ĉefsorĉistino kaj de la diableto [16].