^*ĉiam ^PV

(adverbo)

1.

En ĉiu koncerna tempo aŭ okazo: oni diras, ke la vero ĉiam venkas [1]; mi trinkas ĉiam mian kafon sen sukero; kie ajn rano iras, ĝi ĉiam marĉon sopiras ^PrV ; ĉemizojn […] ni nomas tolaĵo, kvankam ili ne ĉiam estas faritaj el tolo [2]; ne ĉiam daŭras malbona vetero, ne ĉiam daŭras homa sufero ^PrV ; li ĉiam ridadis, kiam li estis en tre bona humoro [3].

a)

En la tuta pasinta tempo: li ĉiam diradis al mi la veron [4].

b)

En tuta la estonta tempo: tiu ĉi grava tago restos por mi ĉiam memorinda [5]; mi restos por ĉiam via amiko.

2.

Senhalte kaj kvankam trans kutima limo, ne nepre senlime: la sonado de la korno fariĝadis ĉiam pli kaj pli forta [6]; la fremdulo, kiu estos inter vi, leviĝos super vi ĉiam pli kaj pli alte, kaj vi malleviĝos ĉiam pli kaj pli malalte [7]; la knabo Samuel ĉiam pli kreskis, kaj li plaĉis […] al la homoj [8]; David fariĝadis ĉiam pli forta, kaj la domo de Saul fariĝadis ĉiam pli malforta [9]; kiam la bela muziko ludis ĉiam plue, ŝi ne povis plu elteni, ĉar tio estis tro alloga [10]; li iris ĉiam pluen kaj pluen, tiel malproksimen, kiel li neniam antaŭe estis [11].

Konstanta, senĉesa: ekzemple: tiama, ĉiama, kioma, tiea, ĉi-tiea, tieulo, tiamulo [12]; la boneco de Dio estas ĉiama [13]; en katenoj ĉiamaj [14]; regis ĉirkaŭ li preskaŭ ĉiama nokto [15]; la supro de l' Blanka Monto / Estas blanka, ĉar / Ĝin kovras neĝo ĉiama [16]; mi petegas vin per la rajtoj de […] nia ĉiama reciproka amo ^Hamlet .

Ĉiam daŭronta: porĉiama adiaŭ [17]; la kampoj ĉirkaŭ iliaj urboj ne estu vendataj, ĉar tio estas ilia porĉiama posedaĵo [18]; tro rapida edziĝo ― porĉiama kateniĝo ^PrV ; atakis ŝin mallumaj pensoj, […] timo je la porĉiama morto [19].

Por ĉiam, sen antaŭvidebla ĉeso, eterne: koruptado okazas ankaŭ en demokratio, sed ĝi ne restas porĉiame kaŝita [20]; tiu lasta, kiu al Maria oferis la (ĵus ŝtelitan) meleagron, tiel porĉiame diktante nian kristnaskan menuon [21]; la diktaturo de la kristanismo jam malaperis, mi esperas ke porĉiame [22].