vladik/o vladikoserĉi 'vladiko' [vladik.0o] [vladik.0o.RANGO] En mezepoka kaj posta Ĉeĥujo, ano de aparta klaso posedanta grundon kaj povanta uzi armojn, sed ne alkalkulata al nobeloj: en la jaro 1175 vladiko Ondřej donacis la municipon [Rebešovice] al benediktana monaĥejo [1]; do, kiam venos vi, vladika moŝt', ⫽ kun soldatar' al sankta Vyšehrad [2]? Bivoj prepariĝis por reveni hejmen, en sian vilaĝon, kies vladiko li estis [3]. 1. Vikipedio, Rebešovice2. J. Zeyer, trad. T. Pumpr: Neklan, en: Ĉeĥa kaj Slovaka Antologio, 19353. A. Jirásek, trad. J. Vondroušek: Malnovaj mitoj ĉeĥaj, 1984 beloruse: уладыка (у сярэднявечнай Чэхіі) france: vladik germane: Vladike, Leche pole: władyka ukraine: Владика (Чехія) administraj notoj