^*veÅt/o ^UV

^*veÅto

serÄi 'veŝto'

[vesxt.0o]

: [vesxt.0o.TEKS]; Senmanika brustvesto, ordinare portata sub jako: en Äisgenuaj pantalonoj kaj alte butonumitaj veÅtoj kaj surtutoj [â¦] tiel estis vestita la avo[j] [1]; li senÄese [â¦] levis la Åultrojn, kvazaÅ la veÅto Äenus lin sub la akseloj ^PatrojFiloj; Klem estis en la fabriko, sen Äµako kaj veÅto, kun manikoj de la Äemizo volvigitaj super la kubutoj ^KKl; li metas ambaÅ manojn en la jakpoÅojn, poste en la pantalonpoÅon, en la poÅojn de la veÅto, bankbiletojn li ne trovas ^LGA; Halman malfaldis la materialon por montri specon de senbutona veÅto, kiun li surmetis per facila movo [2]. kamizolo, korsaÄµo

veÅto
CC-BY-SA-3.0 [3]

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Nokta Äapo de fraÅlo
2. J. Francis: Misio sen Alveno, tk-stafeto, 1982
3. https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Waistcoat.jpg

~o: Mankas verkindiko en fonto.