^*venĝ/i ^PV

(x)

[vengx.0i.KOMUNE]

Repagi suferon per reciproka sufero.

a)

[vengx.0i.iun]

(tr)
(venĝi iun) Havigi al iu kompenson por suferita malbono, kies farinton oni punas per egalvalora puno: venĝi amikon; mi havas sufiĉe da kuraĝo por venĝi min mem por la ofendoj, kiujn oni faras al mi^Z ; mi trovos rimedojn por venĝi min kontraŭ vi^Z ; mi konsoliĝas per tio, ke mi tuj estos venĝita^Z ..

b)

[vengx.0i.ion]

(tr)
(venĝi ion) Kompensi suferitan malbonon, punante la farinton per egalvalora puno: venĝi sian ofendon al iu; mi venĝos al li la morton de mia patro; la ĉielo donu, ke mia morto estu venĝita tiel, kiel mi deziras!^Z

c)

[vengx.0i.absolute]

(ntr)
(venĝi) Fari malbonon por kompensi suferitaĵon: li volas plej kruele venĝi; li ĵuris, ke li terure venĝos^Z ; oni ĉirkaŭbatas vin, kaj vi eĉ ne povas venĝi^Z ; mi ne scius venĝi al humilaj^B ; venĝu pro mia patro^Z ! venĝu por mortigo lia^Z !

[vengx.0a.KOMUNE]

Kiu venĝas, kiu kompense punas: mi venigas sur vin venĝan glavon [1].

[vengx.0anto.KOMUNE]

Tiu, kiu venĝas, por si aŭ por alia: ne aŭskultu ilin, venĝanto en la ĉielo [2]!

[vengx.0o.KOMUNE]

Puno pro ofendo, por kontentigi sian koleron: fari venĝon al, kontraŭ iu^Z ; sed ĉu ni faru nenian venĝon al la malbonaj knaboj [3]? se vi agas tiel, tiam mi ne ĉesos, antaŭ ol mi faros venĝon kontraŭ vi [4];

[vengx.0emo.PSI]

Inklino al venĝo: unuj estas riĉaj, aliaj – malriĉaj, unuj – mastroj, aliaj – servistoj; tio naskas la envion kaj venĝemon [5].