titr/o PIV1 titroserĉi 'titro' [titr.0o] 1.[titr.0o.dilua] Maksimuma dilua faktoro de testsubstanco, donanta ankoraŭ pozitivan rezulton. 2.[titr.0o.korekta] Korekta faktoro por la koncentriteco de mezursolvaĵo, t.e. la proporcio inter mezurita kaj nominala koncentriteco de la mezursolvaĵo. angle: titer beloruse: тытр (хім., мэд.) germane: Titer japane: 滴定量 [てきていりょう], 滴定濃度 [しずくていのうど], 純分 [じゅんぶん], 含有量 [がんゆうりょう] pole: próba (złota lub srebra) titri serĉi 'titri' [titr.0i] [titr.0i.KEM] Mezuri la koncentritecon per mezursolvaĵo kun antaŭdeterminita koncentriteco (titro): titrado de acetatacida solvaĵo enhavanta 1 parton da nikelo en 2 milionoj [1]; bureto, aparato por fari ekzemple acid-bazan titradon [2]. 1. W. C. Johnson kaj M. Simmons: 1.2-cikloheksandion-dioksimo („nioksimo”) Reakciilo Por Nikelo, Scienca Revuo, vol. 1, n-ro. 2 (1949), p. 76–782. Vikipedio, Kemia ekvilibro angle: titration beloruse: тытраваць germane: Titration japane: 滴定する [しずくていする] pole: miareczkować administraj notoj ~o: Mankas dua fontindiko. ~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.