⁸tig/o ^PV

tigo

serĉi 'tigo'

[tig.0o]

: Parto de vegetaĵo, ordinare stangoforma, kiu tenas aliajn tigojn, burĝonojn, foliojn, kaj florojn: precipa tigo (kiu elkreskas el la radiko kaj portas la flankajn tigojn); folitigo (kiu portas folion); flortigo (kiu portas floron aŭ floraron), flortigeto (kiu portas unuopan floron en infloresko); novtigo (kiu portas burĝonon; ŝoso).
Rim.: En la komuna lingvo oni ordinare uzas la vorton „tigo“ nur parolante pri nelignaj vegetaĵoj, ĉe la lignovegetaĵoj oni preferas „trunko“ kaj „branĉo“, tamen en botaniko trunko kaj branĉo estas ankaŭ tigoj.
trunketo

angle:: stem, stalk
beloruse:: сьцябло
bulgare:: стъбло
ĉeĥe:: držák, dřík, kmen, stopka
ĉine:: 茎 [jīng], 莖 [jīng], 茎干 [jīnggàn], 莖幹 [jīnggàn], 莛 [tíng], 梁状结构 [liángzhuàngjiégòu], 梁狀結構 [liángzhuàngjiégòu], 秆 [gǎn], 稈 [gǎn]
france:: tige
germane:: Spross, Stängel, Halm, Stiel (Pflanze), Schaft (z.B. Löwenzahn)
hispane:: tallo
hungare:: szár (növényi) foli~o: levélnyél, levélszár. flor~o: kocsány. nov~o: friss hajtás.
japane:: 茎 [なかご], 棒 [ぼう], 軸 [じく], あし
katalune:: tija
kroate:: stabljika
makedone:: стебло
nederlande:: stengel, steel (v.bloem), halm, twijg
pole:: łodyga, źdźbło (traw)
portugale:: caule, talo
ruse:: стебель
serbe:: стабло
slovake:: držiak, kmeň, stopka
ukraine:: стебло

~o: Mankas dua fontindiko.
~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.