suspir/i ^SPV

suspiri

serĉi 'suspiri'

[suspir.0i]

(ntr)

: [suspir.0i.KOMUNE]; Vespiri: malfeliĉaj, malfeliĉaj infanoj! – eksuspiris la bopatrino [1]; laŭ la aspekto de la muroj oni povus fari truon en ili per nura piedfrapo […], li ĉirkaŭrigardis, suspiregis [2].

1. Ivan G. Ŝirjaev: Sen titolo, [1898?]
2. Stellan Engholm: Homoj sur la tero, Feliĉa homo

angle:: sigh
beloruse:: уздыхаць, уздыхнуць
bulgare:: въздишам, стена
ĉeĥe:: vzdychat
ĉine:: 叹气 [tànqì], 嘆氣 [tànqì], 唏嘘 [xīxū], 唏噓 [xīxū], 誒 [xī], 诶 [xī], 嚝 [hōng], 喟 [kuì]
france:: soupirer (pousser un soupir), pousser un soupir
germane:: seufzen
hispane:: suspirar
hungare:: sóhajt, fohászkodik
itale:: sospirare
japane:: 嘆息する [たんそくする]
nederlande:: zuchten, kreunen
pole:: wzdychać
ruse:: вздыхать, вздохнуть
slovake:: vzdychať
ukraine:: зітхати

serĉi 'suspiro'

[suspir.0o]

: [suspir.0o.KOMUNE]; Aŭdebla elspiro pro emocio: suspiro de laceco kaj rezigno eliĝis el lia brusto [3]; kian liberigan suspiron elmetis mia patrino, kiam nia najbarino rezignis la pozicion kaj la pordo fermiĝis [4]!

3. Stellan Engholm: Al Torento, IV.
4. A. Zecchin: La kokino de nia najbarino, Monato, 1999:3, p. 27a