stele/o SPV steleoserĉi 'steleo' [stele.0o] [stele.0o.ARKE] Unuŝtona monumento kun memorigaj skribaj aŭ simbolaj gravuraĵoj: ĉiuj oblongaj kaj cilindraj ŝtonpecoj starigitaj surtere […] kun gravurita skribaĵo estas rigardataj kiel ĉinaj steleoj [1]; oni trovis sur la greka insulo Lemnos […] du apartajn surskribojn, kiuj troviĝis sur la sama steleo [2]; en ĝiaj muroj eblas vidi enkonstruitajn steleojn [3]. monolito, obelisko, tomboŝtono 1. Li Qiang, Zhang Meizhi, trad. Fan Yizhu, Xu Senrong: Enciklopedieto de Ĉinio, ĉapitro „Antikvaj Steleoj“, p. 131a2. Monato, Roberto Pigro: Italio plurlingva: la deveno de la etruska, 20123. Jozefo Horvath: Győr aŭ kie ekkokerikis ventokoko, Monato, jaro 2002a, numero 8a, p. 22a angle: stele beloruse: стэла ĉeĥe: náhrobní kámen, stéla ĉine: 石碑 [shíbēi], 碑 [bēi], 碑石 [bēishí], 碣 [jié] france: stèle germane: Stele hungare: sztélé japane: 石柱 [せきちゅう], 石碑 [せきひ] katalune: estela (arqueol.) portugale: estela (pilar) slovake: náhrobný kameň, stéla ukraine: стела, центральний циліндр (у корі) administraj notoj