specifik/a

[specifik.0a.specifa]

Specifa: mi dungiĝis al iu sekreta ŝtata oficejo, […] la specifikeco de nia laboro estas tia, ke ju malpli da homoj vi konas inter viaj kolegoj – des pli bone por vi [1]; ni vidis akrobataĵon de precipe lertaj „aerartistoj“, poste kantis aro da junulinoj […] sed […] ion specifike rusan oni ne trovis inter ĉio tio [2]; la bono ne havas nacian aŭ iun ceteran specifikon, same la malbono povas enradikiĝi en ĉiu civilizo [3]; specifike kiam li lanĉis la Projekton 2000, oni tiam povis paroli ke nia muzika panoramo komencis speguli la ceteran mondon [4]. aparta², speciala

Rim.: La radiko „specif“ prezentas la oficialigitan formon, sed regule oni trovas en tekstoj la neoficialan formon „specifik“, supozeble pro plia simileco kun nacilingvaj ekvivalentoj.