snuf/i

snuf

serĉi 'snuf'

[snuf.0]

(sonimito)

: [snuf.0.SON]; Iom laŭta sono de enspiro tra la nazo: ŝi sciis (snuf, snuf) nenion pri la afero [1].

1. Johán Valano: Ĉu rakonti novele?, Tien kaj reen

serĉi 'snufi'

[snuf.0i]

(ntr)

1.: [snuf.0i.enspire]; Forte, iom brue enspiri en la nazon: snufi tabakon; li opiniis flari la odoron de la gnommanĝo, li snufetis en la aero ĉirkaŭe [2]; ŝi ne povis reteni la larmojn, kiuj fluis longan minuton, dum kiu ŝi ripete snufis [3]; [mi] svingis min supren sur la arbon[…] ĝustatempe, ĉar la tuta svarmo jam ĉirkaŭis min, kaj Herkulo snufis al mi kaj per la kornoj atakis la arbon [4]. flari
2.: [snuf.0i.elspire]; Nazbrui elspirante, por purigi la nazon aŭ pro emocio: li reatingis la supraĵon kaj, kaĉalote snufante, kraĉospiregante, kun larĝe malfermitaj okuloj, li iom naĝis en la nigra akvo [5]; ie proksime ĉevalo komencis maĉi fojnon kaj snufi [6]. mungi

2. Michael Ende, trad. Wolfram Diestel: La Senĉesa Rakonto, La tri Magiaj Pordegoj
3. J. Valano: Ĉu vi kuiras ĉine?, 1976
4. Hjalmar Söderberg, trad. Sten Johansson: La Kiso kaj dek tri aliaj noveloj, La Bovinoj De La Paroĥestro
5. Mihail Bulgakov, trad. Sergio Pokrovskij: La majstro kaj Margarita, 4
6. La Ondo de Esperanto, 2003, № 7 (105)

serĉi 'snufegi'

[snuf.0egi]

(ntr)

: [snuf.0egi.SON]; Forte, brue spiregi tra la nazo, kiel iuj grandaj hufbestoj: taŭre ili snufegis kaj baraktadis [7]; ni ambaŭ plaŭdadis plenplezure […] en la lageto, naĝante, snufegante kaj baraktante [8]; ŝi ellasis sonon, kiun ĝentilulo nomus tuso, sed kiun malĝentilulo nomus snufego [9].
Rim.: Tion bestoj kaj homoj kutime faras ne per enspiro, sed elspiro. Do oni eble preferas esprimi ĝin per nazbrui, grunti, ronki aŭ eĉ mungi.

7. W. Auld: La Infana Raso, 1956
8. Valdemar Langlet: Vojaĝimpresoj, Ĉe Lev Tolstoj en Jasnaja Poljana
9. Monato, Angela Tellier: Laŭproverbaj fabeloj, 2004