skori/o PV skorioserĉi 'skorio' [skori.0o] en: 1.[skori.0o.TEK] en: Vitreca materio, kiu per fandado apartiĝas de metalminaĵoj: (figure) via arĝento fariĝis skorio [1]; dikaj tavoloj de malnova, altforna skorio InfanTorent2 ; dum la fabrikado de ŝtalo el gisfero, formiĝas, kiel rezulto de puriga procezo, skorio, kiu konsistas ĉefe el kompleksaj kombinaĵoj de kalcio kun fosforo [2]. 2.[skori.0o.cindra] en: Porohava, krusta cindro kunfandiĝinta pro alta temperaturo; unuopa peco de tiu cindraĵo: la hejtisto rompis per peza longa ferstango la skoriojn de sur la kradoj, la skorioj sidis firme MortulŜip . ŝlako1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 1:222. W. F. Rolt: El la Polvo de la Tero, 1967 angle: cinder, cinders, clinker, dross, scalia, slag beloruse: шлак, акаліна bulgare: шлака ĉeĥe: přen. brak, struska, škvára france: scorie germane: Schlacke hungare: salak itale: scoria (metallurgica) japane: 鉱滓 [こうさい], スラグ, くず, かす nederlande: metaalschuim pole: żużel, szlaka ruse: шлак, окалина slovake: pren. odpad, trosky, škvara ukraine: шлак, окалина, покидьки, шлаки administraj notoj