^*serur/o ^UV

1.

[serur.0o.TEK]
en:

Aparato servanta por fermi pordon aŭ keston, aŭ fiksi objekton kontraŭ misuzo, per ŝlosilo: la pordhokoj kaj la seruro estis rustiĝintaj [1]; ŝi aŭdis la ŝlosilon turniĝantan en la seruro ^Marta ; miaj fingroj estis malsekaj […] sur la riglilo de la seruro [2]; fajreltenaj kestoj kun pendantaj seruroj [3]; ŝi lasis la ŝlosilon en la seruro de sia vojaĝkesto [4]; ŝlosante la seruron per duobla turno de la ŝlosilo [5]; [ili] disbatas la seruron de lia boato [6]; nun li povis malfermi kaj depreni la grandan seruron ĉe la vinĉo [7]; (figure) kontraŭ la argumentoj de la defendantoj […] ili fermadis sian cerbon per la plej fortikaj seruroj [8]; seruro gardas kontraŭ ŝtelo, ĉar tio estas ĝia celo [9]; sub seruro promesojn tenu, sed doninte ne reprenu ^PrV . anso, klinko

2.

[serur.0o.MIL]
en:

Movebla kulaso: Pafilon ambaŭmane ekkaptis tutforte: ⫽ Dekstra man’ ĉe seruro, maldekstra sur tubo [10].

[serur.pend0o.SNC]
en:

Demetebla seruro, kun lango en formo de duoncirkla stango, kiu fikstenas la fermotan objekton, eniĝante en du ringojn aŭ truojn de riglilo: pordo kun granda pendseruro [11]; la pasaĝeroj devis atendi [...] ĝis unu el la ŝipistoj malfermis la pendseruron de la barilo [12].

la interno de pendseruro
CC BY-SA 2.0  [13]