^*sagac/a ^UV

^*sagaca

serĉi 'sagaca'

[sagac.0a]

1.: [sagac.0a.iu]; (iu) Spirite akrevida kaj klarjuĝa, singarde elturniĝema, subtile eltrovema: vi perdis la sagacecon, kiun mi admiris en vi [1]; oni ne bezonis esti tre sagaca observanto, por penetri ĝis fundo la dolĉan sekreton [2]; la pika, morda, sagaca ironio de Volter [3]; verŝajne, diros sagaca kritikisto post du mil jaroj, la aŭtoro estis nur dudek-kvinjara, kiam li verkis Kandid [4]. inteligenta, penetrema, saĝa, sprita, subtila
2.: [sagac.0a.io]; (io) Subtile, lerte eltrovita: neniaj sagacaj politikaj kontraktoj donos pacon al la homaro [5]; birdoj fajfis sagacajn trilojn ^Metrop; ĉio en la ĝardeno de la imperiestro estis aranĝita plej sagace [6].

1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 3, Ĉapitro XI
2. Henri Vallienne: Ĉu li?, Ĉapitro Dekunua
3. Volter, trad. Eugen Lanti: Kandid aŭ la optimismo, Antaŭparolo
4. Volter, trad. Eugen Lanti: Kandid aŭ la optimismo, Antaŭparolo
5. L.L. Zamenhof: Gentoj kaj Lingvo Internacia, 1911
6. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, La najtingalo

serĉi 'sagaculo'

[sagac.0ulo]

: [sagac.0ulo.KOMUNE]; Homo sagaca, bone juĝanta, lerte aganta: „Korvino estas sagaculino, mi ŝin admiras pro ŝia klara juĝkapablo“ [7]; sagaculoj atentigas, ke multe pli da homoj ĉiutage mortas sur niaj stratoj […], sed ĉu oni rajtas argumenti per unu malbono por pravigi alian fatalaĵon ^Monato?

7. Chun-Chan Yeh, trad. W. Auld: Montara Vilaĝo, 1984