4sacerdot/o PV sacerdotoserĉi 'sacerdoto' [sacerd.0o] [sacerd.0o.KRI] Pastro kiu povas sakramenti, do presbitero aŭ ĉefpastro : vidu, knabo, la sacerdotoj devas esti moderaj por manĝi kaj trinki; tial mi ne vivas malsobre kiel aliaj [1]. Rim.: Tio ŝajnas ĵargona latinaĵo, en la bonstila lingvo oni prefere diru pastro, vorto kiu povas kovri ĉiujn gradojn, eventuale kun preciziga prefikso: la Apostolo kaj Ĉefpastro de nia konfeso, Jesuo [2]. La PIV-oj limigas la sencon de sacerdoto al tiu de presbitero2 ; tamen tio estas apenaŭ tenebla konsidere la tradician kanton liturgian „Sacerdos et pontifex“, plenumatan ĝuste dum diservo episkopa. [Sergio Pokrovskij] 1. E. de Bonaero: La Friponeto de Tormes, 19732. La Nova Testamento, Al la Hebreoj 3:1. angle: priest beloruse: сьвятар ĉeĥe: katolický kněz ĉine: 祭司 [jìsī], 司祭 [sījì], 司鐸 [sīduó], 司铎 [sīduó] france: prêtre germane: Priester hispane: sacerdote hungare: áldozópap itale: sacerdote japane: 司祭 [しさい] katalune: sacerdot nederlande: priester pole: kapłan, duszpasterz portugale: sacerdote ruse: священник slovake: katolícky kňaz ukraine: священик, ієрей administraj notoj