1rut/o rutoserĉi 'ruto' [rut.0o] [rut.0o.BOT] Iom ligna herbo kun forta odoro, kurace uzata, kreskanta de Mediteraneo ĝis Okcidentazio; genro el familio rutacoj (Ruta): vi pagas dekonaĵojn de mento kaj ruto kaj ĉiu vegetaĵo [1]; jen estas ruto por vi kaj ankaŭ iom por mi Hamlet ; la edzino de Ŝafi metis ungventon sur la ŝveldikan vangon kaj fumigis ruton [2]. vinruto (Ruta graveolens), Belluno, Italujo CC BY-SA 4.0 [3] 1. La Nova Testamento, Luko 11:422. Mahbube Mirkadiri: Donaco el vojaĝo, La Ondo de Esperanto, 2003:3 (101)3. Enrico Blasutto, propra verko: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ruta_graveolens_ENBLA02.jpg angle: rue beloruse: рута ĉeĥe: routa france: rue (plante) rue fétide. germane: Raute Weinraute. hispane: ruda hungare: ruta japane: ヘンルーダ katalune: ruda latinece: Ruta Ruta graveolens. nederlande: wijnruit pole: ruta portugale: arruda ruse: рута slovake: ruta ukraine: рута administraj notoj ~o: Mankas verkindiko en fonto.