retabl/o PIV1 retabloserĉi 'retablo' [retabl.0o] Vando malantaŭ altaro kun religiaj skulptaĵoj aŭ pentraĵoj, ofte aranĝita kiel triptiko: sub ĉi tukoj kuŝas kelkaj figuroj el skulptita ligno, kaj ili formos parton de retablo, kiun ni konstruos en nia vilaĝo [1]. 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, parto 2a, ĉapitro 58a, p. 719a angle: reredos, altarpiece ĉeĥe: retabulum, retábl france: retable germane: Retabel, Pala hispane: retablo hungare: oltárfal, oltártábla, retabló pole: nastawa ołtarzowa portugale: retábulo rumane: retablu slovake: retábulum ukraine: вівтарна стіна, іконостас administraj notoj