resonanc/o ^PIV1

resonanco

serĉi 'resonanco'

[resona.0o]

1.: [resona.0o.FIZ]; Amplituda kresko de oscilado en elektra, meĥanika aŭ akustika sistemo sekve de periodaj eksteraj impulsoj kies frekvenco proksimas al la propra frekvenco de la sistemo: pere de rafinitaj magnet-resonancaj aparatoj oni studis la strukturon de ilia cerbo [1]; (figure) lia obtuza voĉo […] reaŭdiĝis eĉ post lia foriro, mia memo resonancis per ĝi [2]. resonado²resonilo
2.: [resona.0o.kunsento]; (figure) Kunsento, konsento elvokata ĉe publiko: la poeto elmetas sin komplete kaj sen reteniĝemo al la juĝo de la legantoj, tuŝas siajn personajn kordojn kaj elmetas siajn sonojn, ĉu ili trovos resonancon en aliuloj, tio lin ne tuŝas [3].

1. Monato, Paulo Sérgio Viana: Malpura aero damaĝas infanan cerbon, 2015
2. Valdemar Vinař: La skandalo pro Jozefo, Konfeso de la Potifar-edzino
3. Monato, Carlo Minnaja: Orient-azia itinero

angle:: resonance
beloruse:: рэзананс
bulgare:: резонанс
ĉeĥe:: ozvuk, ozvěna, rezonance
ĉine:: 共鳴 [gòngmíng], 共鸣 [gòngmíng], 共振 [gòngzhèn], 諧振 [xiézhèn], 谐振 [xiézhèn]
france:: résonance (phys.)
germane:: Resonanz, Widerhall, Nachhall
hungare:: rezonancia, együttrezgés
japane:: 共鳴 [きょうめい], 共振 [きょうしん]
nederlande:: weerklank, resonantie
pole:: rezonans
portugale:: ressonância
rumane:: rezonanță
ruse:: резонанс
slovake:: ohlas, ozvena, ozvuk, rezonancia
ukraine:: резонанс