renom/o

[renom.0o.konateco]
en:

Granda diskonateco: oni gloros la renomon de Via granda boneco [1]; disvastiĝis via renomo inter la nacioj pro via beleco, ĉar ĝi estis perfekta [2]; [li] havas la renomon, ne senallogan por knabino provinca, de homo, kiu vivis facilanime kaj diboĉe kaj al neniu faris ion malbonan ^BdV ; la renomo de nia hetmano ankaŭ jam fortentis honestajn homojn [3]; la renomo de la artisto allogis tiom da homoj [4]. famo, reputacio, gloro.

[renom.0a.konata]
en:

Tre konata, fama: unu el la plej grandaj kaj renomaj ĵurnaloj [5]; apenaŭ estas iu renoma aŭtoro grava en la Esperanto-kulturo, kies nomo neniam aperis en tiu ĉi revuo [6].