prud/a ^JED

[prud.0a.MOR]

Afektanta bonmorecon honteman pri ĉia seksrilata sinteno aŭ diro: pika vorto, kiu ne uzindas en pruda konversacio [1]; mi ne scias, kiel min esprimi, mi ne estas pruda, sed mi ne kutimas paroli pri tiuj aferoj [2]; oni enkondukis leĝojn konforme al la tiama pruda brita konvinkiĝo: specife samseksemo estis leĝe malpermesita [3]; Pruda najbarin' ne cedas ⫽ Al facila tent' [4]! deca¹, hontema, virta

[prud.0eco.MOR]

Troa aŭ afektata sinĝeno pro nebonmoraj aferoj: mia dommastro senvestigis sin antaŭ mi sen ia prudeco [5]; tian prudecon […] li kontraŭbatalas per la forto de l' vortoj, rekte aŭ ironie [6].

[prud.0ulo.MOR]

Homo, kiu afekte evitas malĉastajn kondutojn, dirojn: pruduloj, hipokrituloj, fariseoj, bigotoj […] vi verŝajne malatente legis la titolon de tiu ĉi anekdotaro [7]; eĉ se iuj pruduloj kritikus vin, daŭrigu [8]! ĝi ne estas „ĵargono“, kaj ankaŭ pruduloj povas uzi ĝin en siaj konversacioj [9].

[prud.mal0a.MOR]

Maldeceta: ŝi tre ŝatis gajajn rakontojn, malprudajn anekdotojn [10]; oni eble legas liajn romanojn, kiuj ofte tre serioze kaj malprude traktas moralajn demandojn [11]; nudismo signifas ne nur naĝi senveste sed legitimas sin kiel sana kaj malpruda-malburĝa movado de science kaj etike pli valoraj homoj [12]; Louis Beaucaire […] per sia Kiel mi fariĝis kunfondinto de UEA aldonas malprudan spicaĵon al la kolekto [13]. frivola, obscena, vulgara