2preterit/o preteritoserĉi 'preterito' [preter1.0o] en: Verba tempo, montranta senprecize la estintecon (= is-tempo): li devus akcenti, ke li rigardas la aferon per okcidentaj okuloj, ĉar apliko de terminoj kiel prezenco kaj preterito estas diskutinda, kiel ankaŭ la rifuzo de futuro al la lingvo [1]. futuro, imperfekto, perfekto, prezenco, pluskvamperfekto. 1. Monato, Petro Desmet': Klara kaj amuza haŝio angle: past tense beloruse: прошлы час ĉeĥe: minulý čas, préteritum ĉine: 过去时 [guòqushí], 過去時 [guòqushí], 过去式 [guòqushì], 過去式 [guòqushì], 过去时 [guòqùshí], 過去時 [guòqùshí], 未完成时 [wèiwánchéngshí], 未完成時 [wèiwánchéngshí] france: prétérit germane: Vergangenheitsform, Präteritum hispane: pretérito hungare: múlt idő japane: 過去 [かこ] nederlande: praeteritium, verleden tijd pole: czas przeszły portugale: pretérito rumane: trecut ruse: прошедшее время slovake: minulý čas ukraine: минулий час дієслова administraj notoj ~o: Mankas dua fontindiko.