politeknik/o politeknikoserĉi 'politekniko' [politeknik.0o] 1.[politeknik.0o.fako] Fab4 Komuna nomo de instruaj fakoj en teknika lernejo edukantaj pri bazaj inĝenieraj scioj: lernanto de la politeknika lernejo [1]; la politeknikisto komencis sian prelegon kaj siajn eksperimentojn [2]; kiun superan lernejon vi estas fininta? – la petrogradan Politeknikan Instituton Metrop . 2.[politeknik.0o.lernejo] SPV Teknika lernejo: pluraj kursoj devige jam haveblaj nur en la angla lingvo, ankaŭ en iuj el la plej gravaj politeknikoj (Milano, Torino) [3]. 1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Pupludisto2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Pupludisto3. Monato, Roberto Pigro: En rubujon, kulturo kaj lingvo de Italio, 2014 beloruse: 2. політэхнічны інстытут ĉeĥe: 2. polytechnika france: 2. polytechnique (subst.) germane: 1. Polytechnik, Arbeitslehre 2. Polytechnische Oberschule japane: ポリテクニーク, 理工科大学 [りこうかだいがく] nederlande: 2. polytechnicum, polytechnische school perse: 2. پلیتکنیک pole: 2. politechnika portugale: 2. politécnica ruse: 2. политехнический институт slovake: 2. polytechnika ukraine: політехніка, політехнічний інститут/угіверситет administraj notoj