^*pland/o ^UV

1.

[pland.0o.ANA]

Suba plata parto de la piedo, kiu tuŝas la teron, kiam oni paŝas aŭ staras: bestoj kvarpiedaj […], kiuj iras sur siaj plandoj [1]; de la plando de via piedo ĝis via verto [2]; mi ne donos al vi el ilia lando eĉ larĝecon de plando [3]; (figure) la Eternulo metis ilin sub la plandojn de liaj piedoj (humiligis kaj subigis) [4]; (figure) la vojo brulas sub liaj plandoj (li tre deziras alveni baldaŭ, pinglo).

2.

[pland.0o.plandumo]

Plandumo: (figure) meti ion sub la plandon de siaj ŝuoj (tute malŝati ion); perdu vi la ŝuplandojn kaj kuru nudpiedaj [5]; feliĉe libera, se eĉ sen plandoj ĉe la ŝuoj kaj kun flikita ĉemizo [6].

(sonimito)

[pland.0.SON]

Sono de plandoj irantaj sur grundo: nokte ili rampas eksteren ― pland ― pland, pland ― pland ... [7].

[pland.0i.KOMUNE]

Paŝi, premante la plandojn al la grundo: kiel eble plej rapide li plandis laŭ la vojo supren [8]; nun kion fari? ― plandumis Elder malpacience [9].

[pland.0umo.TEKS]

Suba plata parto de ŝuo: ŝuoj kun gumaj plandumoj [10]; li serĉis ŝuiston, kiu povus altigi la plandumojn [11]; kiamaniere forigi maĉgumon de sur plandumo [12]?

(tr)

[pland.re0umi.TEKS]

Ŝanĝi foruzitan plandumon de ŝuo per pli nova: replandumi botojn.