perfekt/o perfektoserĉi 'perfekto' [perfek1.0o] [perfek1.0o.GRA] Verba tempo uzata en kelkaj lingvoj por montri rezultaton de ago tute plenumita, ne precizigante kiam ĝi plenumiĝis: verboformoj, intence ellasitaj el Esperanto de Zamenhof: perfekto, pluskvamperfekto, imperfekto k.a. [1] preteritoimperfektoRim.: Ekzistas nenia logika rilato inter la gramatika termino perfekto kaj la fundamenta radiko „perfekt/“. Tute prave Kabe en sia vortaroVdE apartigas la gramatikan terminon en apartan artikolon, kiel homonimon. Iam en Latino inter tiuj vortoj ekzistis etimologia rilato, sed nun en Esperanto ili estas puraj homonimoj. [Sergio Pokrovskij] 1. Monato, Donald Broadribb: Nova krimromano el Aŭstralio angle: perfect beloruse: час прошлы закончаны, пэрфэкт bretone: amzer amdremenet kevrennek ĉeĥe: minulý čas, perfektum france: parfait (gram.) germane: Perfekt hispane: perfecto hungare: befejezett múlt idő, perfektum japane: 完全 [かんぜん], 完了 [ワンラ] nederlande: perfectum, voltooid tegenwoordige tijd pole: czas przeszły dokonany rumane: perfect ruse: прошедшее совершенное время, перфект slovake: minulý čas ukraine: перфект, минулий доконаний час administraj notoj