penat/oj penatojserĉi 'penatoj' [penat.0oj] (ĉe la romanoj) Domdioj de nutraĵprovizo: brulis […] la sanktejo de Vesto kun la penatoj de la roma popolo [1]; mi transportis miajn penatojn (t.e. transloĝiĝis) sub la unuan arkaĵon de la Pont-Royal [2]. laro 1. Henryk Sienkiewicz, trad. Lidia Zamenhof: Quo Vadis, Ĉapitro XLVII2. Henri Vallienne: Kastelo de Prelongo, Ĉapitro Naŭa angle: Di Penates beloruse: Пэнаты france: Pénates germane: Penaten latine: (Dii) Penates ruse: Пенаты ukraine: Пенати administraj notoj