^*pec/o ^UV

1.

[pec.0o.rompajxo]

Derompita aŭ detranĉita parto de solida korpo: peco da pano [1]; kolekti [pecojn] da pajlo [2]; la bruloferon […] dishaku ĝin en pecojn [3]; ĉiujn bonajn pecojn, la lumbojn kaj ŝultrojn […] boligu bone [4]; kavigita peco da fromaĝo [5]; en la kelon estis enportita tuta fasko da vakskandelaj stumpetoj, la grandajn pecojn oni bruligis [6]; krevinta en mil pecojn [7]; briletantaj pecoj da glacio [8]; alkroĉita ĉe rompita peco el masto ^Kandid .

2.

[pec.0o.ero]

Ĉiu el la apartigeblaj partoj, kies kunmetado kaj kuniĝo konsistigas kompletan tuton: pecoj de maŝino, horloĝo, ĉarpentaĵo, jungilo, mozaiko, kolekto; ili tramarŝis pecon de la vojo [9]; mi donas al vi unu pecon da lando [10]; ili vestas al li ĉiun pecon de la novaj vestoj [11]; li priskribis pecon post peco [ŝian] nunan aspekton ^RBa ; la lasta peco, la zigzaga monta supreniro […] estas malrapide farebla ^ChV ; ok jaroj estas granda peco da tempo [12]; al pec' pecon algluas, kiu neston konstruas ^PrV . elemento, ero

3.

[pec.0o.verka]

Apartigita parto de spirita verko: tridek-tri fojojn ĝi kantis tiun saman pecon [13]; en la libro estos ankaŭ pecoj sistemaj, por lerni kaj ripeti ^DL ; diligente Japanoj kutimas traduki mallongajn literaturajn pecojn, ĉefe poemojn ^EeP . fragmento,

[pec.0eto.KOMUNE]

Malgranda, sensignifa derompaĵo aŭ ero: peceto da vitro [14]; ŝi verŝas akvon […] sur peceton da ŝtofo [15]; disŝiri al pecetoj^Z ; Mi disŝiris la leteron kaj disĵetis ĝiajn pecetojn en ĉiujn angulojn de la ĉambro. [16]; peceton de sia koro ŝi povas perdi en la vojo ^Marta .

(tr)

[pec.0igi.KOMUNE]

Malkunigi la partojn de aĵo: pecigita karno ^SkandalJozef ; pasto el […] pecigita pano, lakto, ovoj [17]; ŝi perdis preskaŭ ĉiujn dentojn, do oni donas al ŝi bulojn, kiuj estas faritaj el pecigitaj junaj herboj [18].

^MuzTerm

1.

[pec.busx0o.KOMUNE]

Io, kion oni almetas al buŝo: senprudenta mulo, al kiuj oni devas kateni la buŝon per brido kaj buŝpeco [19]. buŝumo, enbuŝaĵo

2.

[pec.busx0o.MUZ]

Parto de blovinstrumento tenata en aŭ ĉe la buŝo: klarneto […] similas al bekfluto sed havas buŝpecon kun vibranta simpla anĉo [20].

(tr)

[pec.dis0igi.KOMUNE]

Disigi en pecojn: dispecigi ŝtonon, vazon, paperon; dispecigita farunofero [21]; ili […] deŝiras de ili ilian haŭton, rompas kaj dispecigas iliajn ostojn [22]; li benis kaj dispecigis la panojn [23]; [li] plugas kaj dispecigas la teron [24]; la frosto iom post iom dispecigis la cementon ^KPr ; (figure) profundaĝa tremanta viro per sia dispecigita blekanta voĉo volis trili kiel juna knabino ^RBa .

(ntr)

[pec.dis0igxi.KOMUNE]

Disiĝi, partiĝi en plurajn pecojn: la botelo […] kun terura efervesko dispeciĝis [25]. eksplodi, krevi¹

[pec.rompo0o.KOMUNE]

Peco¹: [li] vazon frakasos senindulge, tiel ke en ĝiaj rompopecoj ne troviĝos vazopeco [sufiĉe granda por] ĉerpi akvon el akvujo [26]; la spegulo kaj la rompopecetoj [27]; subite [ŝi] atakis la diskon kaj per la ekstremo de la tenilo ĝin frakasis, la rompopecoj tinte ŝutiĝis malsupren ^MkM .

[pec.sxir0o.KOMUNE]

Peco deŝirita de tuto, fragmento, stumpo: amaso da ŝirpecoj [28]; de tiuj domoj restis nenio krom iu ŝirpeco de muro [29].

[pec.unu0a.KOMUNE]

Konsistanta el nur unu peco: unupeca, malpeza vesto ^VaK ; [ŝi] nur parolis pri iaspeca sia plej kara trezoro, kvankam ne eĉ unupecan valoron ŝi kunportis ^VaK ; la kvar landoj […] ne formas unupecan blokon ^MD17 . kompakta¹, kontinua, monolito