partikular/a SPV partikularaserĉi 'partikulara' [partikular.0a] (malofte) 1.[partikular.0a.KOMUNE] Koncernanta nur minoritaton (en popolo, en ŝtato): la tutmonda unuecigo (foje rulpremila) unuflanke kaj […] lokaj partikularismoj (kp sendependismo, separatismo) (foje najbar-buĉoj) aliflanke [1]. 2.[partikular.0a.aparta] (evitinde) Aparta2: ĉi sinripeta sonĝo havis la partikularaĵon esti memorebla interne de la sonĝo mem [2]; difinita socio kreas lingvon, kiu poste helpas pludaŭrigi kelkajn partikularaĵojn pro propraj kvalitoj kaj pere de la kulturo kiun ĝi disvastigas [3]. 1. La Ondo de Esperanto, 2002, № 102. G. García Márquez, trad. F. de Diego: Cent Jaroj da Soleco, 19923. Monato, Clair Mahé: La okcitana lingvo, 2006 beloruse: партыкулярны, асобны ĉeĥe: partikulární, separativní, zvláštní france: singulier (particulier) germane: 1. partikular ~ismo: Partikularismus, Partikularinteresse. japane: 分離独立的な [ぶんりどくりつてきな], 自己中心的な [じこちゅうしんてきな], 排他的な [はいたてきな] pole: odrębny rumane: separat slovake: partikulárny, separatívny, zvláštny ukraine: партикулярний administraj notoj